Jungs und Guillaume, zu Tisch!“ – seit Guillaume zurückdenken kann, werden er und seine Brüder mit diesen Worten von der Mutter zum Essen gerufen. Guillaume ist anders als die beiden älteren Söhne der Familie. Sehr zum Missfallen des Vaters interessiert er sich nicht für Sport und andere Jungsdinge. Guillaume ist auf Maman fixiert, die er über alles verehrt und der er jeden Wunsch erfüllen möchte. Und nach zwei Söhnen hätte sie doch so gern ein Mädchen gehabt! Also passt Guillaume die Realität immer mehr ihren Wunschvorstellungen an und schlüpft in die Rolle der Tochter, die Maman nie hatte ... Doch nach einigen Umwegen kommt auch für den heranwachsenden Guillaume die Frage: Wer oder was bin ich eigentlich? Wen darf, wen kann ich lieben? Bin ich schwul, wie Maman glaubt, oder was?

How to become a man when your mother and your closed circle have decided otherwise? This is the challenge Guillaume took up. The film recounts Guillaume's tragicomic battle from the young age of eight, as he adopts the role of a girl then of a homosexual... until, aged 30, he meets the woman who, after his mother, will become the other woman in his life. Beyond this story of a heterosexual coming-out, the film tells the tale of an actor who never stopped loving women, maybe even a little too much.

Гийом е момче, което дълбоко в себе си мисли, че е момиче. Явно майка му също смята така, защото се отнася към него по различен начин в сравнение с братята му. Гийом е очарован от жените и малко от мъжете. Дали е гей? Или хетеро? А може би става дума за недоразумение? Пълнометражният режисьорски дебют на Гийом Галиен е адаптация на успешната му театрална пиеса със същото заглавие. Изключително любопитен е фактът, че режисьорът се превъплъщава не само в главната мъжка роля, но и в тази на майката на Гийом - свидетелство за невероятния му талант за трансформация и своеобразно обяснение в любов към жените, които винаги са го впечатлява- ли. Решавайки да разкаже собствената си история от сцената, той не се поколебава да представи образа на Гийом като глуповат и наивен юноша, разигравайки до край картата с неосъщественото момиче, с усет за комизъм, който му е така присъщ.

Película biográfica con toques de comedia sobre el cineasta y artista Guillaume Gallienne, centrándose es su relación con su madre y la conexión que tenían ambos. Un recorrido por las emociones, el recuerdo y la familia en una historia real que acompañó día tras día a este joven que pasó a ser adulto al lado de su madre, siempre con una sonrisa en los labios.

El primer record que tinc de la meva mare és de quan tenia quatre o cinc anys: ens cridava als meus dos germans i a mi a la taula dient: «Nens, Guillaume, a sopar!» i l'última vegada que vaig parlar amb ella per telèfon, va penjar dient: «Cuida't, la meva nena gran.» I, bé, entre aquests dos moments va haver-hi un bon nombre de malentesos.

男孩吉约姆从小就被认为与众不同，他的妈妈先入为主的决定了孩子的性向，并且以开明自居。每次叫孩子吃饭她都喊：“男孩们，还有吉约姆，给我下来！”然而问题是吉约姆喜欢的是女孩，而且超喜欢。他与母亲的对抗随着长大而愈演愈烈。在发生过很多故事之后，两人终于能心平气和的在电话里说：“亲爱的儿子，再见。”“我爱你妈妈，晚安。”这是一个有趣的反向出柜故事，它说明真正尊重性取向的困难。本片由法国著名喜剧演员圭洛姆·加里尼首次执导，改编自他3年前大受欢迎的同名舞台剧。

거칠고 땀내 나는 운동경기보다 엄마와의 티타임이 더 즐거운 남자 기욤. 그는 평소 엄마를 완벽한 롤모델로 여기며, 엄마의 모든 행동과 말투, 헤어스타일까지 똑같이 따라하기 위해 노력한다. 그리고 엄마와 친구들 심지어 자신조차 본인을 100% 게이라고 생각하게 되는데… 엄마도 속았다! 나 자신도 몰랐다! 첫 실연을 겪은 기욤은 자신이 정말 남자와 사랑을 할 수 있는지 궁금해지고, 몇 번의 의미 있는 도전(?) 끝에 자신은 남자가 아닌 여자를 좋아한다는 사실을 깨닫는다. 그리고 드디어 그는 엄마에게 기막힌 커밍아웃을 하기로 결심하는데… “엄마, 사실 나는 여자가 좋아요!” 과연 기욤의 반전 커밍아웃은 성공할 수 있을까…?

Le premier souvenir que j’ai de ma mère c’est quand j’avais quatre ou cinq ans. Elle nous appelle, mes deux frères et moi, pour le dîner en disant : « Les garçons et Guillaume, à table ! » et la dernière fois que je lui ai parlé au téléphone, elle raccroche en me disant : « Je t’embrasse ma chérie » ; eh bien disons qu’entre ces deux phrases, il y a quelques malentendus.

Πώς να γίνεις ένας άντρας όταν η μητέρα κι ο στενός σου κύκλος έχουν αποφασίσει το αντίθετο; Αυτή είναι μια πρόκληση που αναλαμβάνει ο Γκιγιόμ, αφού από παιδί όλοι γύρω του είναι πεπεισμένοι ότι είναι κορίτσι… ή θα έπρεπε να είναι. Κάθε χρόνο, εδώ κι αρκετά έτη, η Γαλλία κάνει την κωμική έκπληξη με μία και μόνη επιτυχία. Η ταινία του αναγνωρισμένου θεατράνθρωπου Guillaume Gallienne είναι αυτή η έκπληξη για το `13 και κουβαλάει τα κύρια χαρακτηριστικά όλων των ταινιών που έκαναν κάτι παρόμοιο. Κι όμως, το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να περάσει από τη φάρσα στην τραγωδία, αν ο γάλλος πολυπράγμονας δημιουργός δεν εξασφάλιζε στο έργο του μια υπερρεαλιστική χροιά, ένα «μη με παίρνετε και πολύ στα σοβαρά», από τα πρώτα κιόλας λεπτά του φιλμ του. Δεν έχουμε, λοιπόν, την ενήλικη έκδοση του «Ένα Αγόρι στα Ροζ» (όχι πως θα ήταν άσχημα, αλλά δεν θα έβγαζε πολύ γέλιο), αλλά μια ιδέα από πρώιμο αλμοδοβαρικό σινεμά και γενικά ισπανικού χρώματος χιούμορ.

"הזיכרון הראשון מאמא שלי הוא מגיל 4 או 5: היא קראה לשני אחיי ולי לשולחן: 'בנים, גיום, ארוחת-ערב!' ובפעם האחרונה שדיברתי איתה בטלפון, היא סיימה את השיחה במילים: "שמרי על עצמך, ילדה גדולה שלי". בין לבין, היו כמה אי-הבנות..."

Guillaume, fin da bambino, viene considerato da tutti diverso da com’è. Il primo ricordo che ho di mia madre risale a quando avevo circa cinque anni. Chiamò me e i miei fratelli per cena e disse “Ragazzi e Guillaume, a tavola!”. L’ultima volta che le ho parlato al telefono, mi ha detto “Ti abbraccio, mia cara”. È chiaro da queste due frasi che ci sia un malinteso con tutti e soprattutto con sua madre che dura circa trent’anni, finché incontra quella che diventerà la seconda donna più importante della sua vita.

Guillaume is een jongetje die door zijn moeder en zijn familie gezien wordt als een meisje. Gedreven door zijn obsessieve bewondering voor zijn moeder is hij overtuigd dat hij haar dochter is en hij gedraagt zich daar ook naar. Naarmate Guillaume ouder wordt bevindt hij zich in een zoektocht naar zijn ware identieit.

Guillaume (Guillaume Gallienne) tem uma história de vida curiosa: quando era criança, sua mãe autoritária sempre pensou que ele fosse diferente dos irmãos, e decidiu criá-lo como uma garota. Anos depois, já adulto, ele relata a relação complicada que tinha com o pai, os maus-tratos dos colegas de escola e seus primeiros amores. Depois de várias confusões e histórias engraçadas, Guillaume decide fazer uma peça de teatro para contar como consegui finalmente fazer as pazes com a sua sexualidade.

A primeira lembrança que eu tenho da minha mãe é de quando eu tinha uns quatro ou cinco anos. Ela chamou os filhos para o jantar, dizendo: "Meninos e Guillaume, na mesa!". A útima vez que nos falamos ao telefone, ela me disse: "Um beijo, meu querido". Entre essas duas frases, existem alguns mal-entendidos...

Гийом настолько боготворит свою мамочку, что всячески подражает ее манерам и поведению. Странные интересы, необъяснимые действия заставляют окружающих думать, что все не так просто в жизни молодого человека.

Гђа Галијен, прилично темпераментна припадница вишег средњег сталежа, има троје деце, од којих двоје сматра својим синовима, а трећег зове Гијом. Сасвим оправдано, јер тај тинејџер себе не доживљава као дечака, већ више као девојчицу или у најбољу руку као хомосексуалца. Али како једна мајка може тако објективно да се понаша? И зашто? Кроз серију непријатних искустава, Гијом ће полако откривати ко је он заправо и успеће да се одупре њеном опасном утицају. „Моје најраније сећање на мајку је било кад сам имао четири или пет година. Она је позвала моја два брата и мене за сто и рекла: „Дечаци, Гијоме, вечера!“ А последњи пут кад смо разговарали преко телефона, завршила је разговор реченицом: „Чувај се, велика моја девојко.“ Између та два сећања, било је доста неспоразума.

Orta sınıfa mensup, huysuz Bayan Gallienne’in üç çocuğu vardır. İki çocuğunu “oğlum” diye seven Bayan Gallienne üçüncü çocuğuna “Guillaume” diye seslenmektedir. Bunun sonucu yaşı ilerledikçe Guillame, kendisini bir erkek çocuk olarak görmez. Bir anne nasıl böyle davranabilir? Bir dizi olayla Guillame, asıl kimliğini arayışa çıkar ve annesinin üzerinde bıraktığı zararlı etkisinden kurtulmaya çalışır.